زبانحال حضرت زینب سلام الله علیها با برادر در شهر شام
بیتو چه سَخت میگذرد روز و ماهها بسـتـه شـده مـسـیـرِ گـلـویـم به آههـا ما و اسارتی که کسی در زمان ندید افـتـادهایـم دسـتِ هـمـین دل سـیـاهها در کاروانـسرای خـرابی نشـسـتهایم آب از خـجـالـتـیـم هـمـه از نـگـاهها عبّاس را بگـو که دَمی دیـده وا کـند تا بنـگـرد به حـالـتِ ایـن بـیپـنـاهها در انـتـظـارِ ضـربـۀ سـیـلیِ دیگرند وقتی که می خـورند زمین بیگناهها با دَف نَمَک به زخمِ دلم بیشتر زَنَند رَقّـاصههـای شـهـرِ سِـتَم بـینِ راهها |